Ignacy Kowalski

---

Życiorys

Ignacy Kowalski, urodzony w Zamościu, spędził swoją młodość na nauce w gimnazjum, gdzie do 1913 roku ukończył sześć klas. Następnie stał się uczniem aptekarskim, co otworzyło przed nim nowe drogi rozwoju. Jego życie zmieniło się drastycznie w sierpniu 1915 roku, kiedy został wcielony do armii rosyjskiej. W kwietniu 1916 roku wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji (b) w Bobrujsku, gdzie zajął stanowisko sekretarza żołnierskiej komórki partyjnej.

Po rewolucji lutowej, Ignacy został zwolniony z wojska, a od kwietnia 1917 do marca 1918 pracował w Homlu na różnych budowach. W tym czasie stał się członkiem Rad Delegatów Robotniczych i Żołnierskich (RDRiŻ). Wiosną 1918 jego działalność przeniosła się do Zalesia, niedaleko Kijowa, a w sierpniu tego samego roku wrócił do Zamościa i wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS). Jednak jego zbyt radykalne poglądy doprowadziły do szybkiego wydalenia z partii.

Następnym krokiem była przynależność do SDKPiL, gdzie organizował lokalne koła partyjne na Zamojszczyźnie oraz stał się członkiem RDR. 28 grudnia 1918 roku objął stanowisko sekretarza Komitetu Rewolucyjnego, który miał kierować planowanym powstaniem komunistycznym w Zamościu. Jednak już następnego dnia został aresztowany, co zainicjowało serię problemów prawnych.

W latach 1919 oraz 1920 Ignacy był kilkakrotnie zatrzymywany i więziony. W kwietniu 1923 roku skazano go na trzy lata pozbawienia wolności, ale po zastosowaniu amnestii karę tę obniżono do 1,5 roku. Został zwolniony 1 listopada 1923 po zaliczeniu aresztu śledczego. Działał w KPRP/KPP aż do jej likwidacji w 1938 roku, kiedy to znowu miał do czynienia z policją.

Do 1928 roku pełnił funkcję kierownika sklepów spożywczych, a do 1939 roku pracował w branży budowlanej. W trakcie okupacji zajął się pracą w gospodarstwie rolnym. 4 października 1939 roku zorganizował komunistyczną grupę konspiracyjną pod nazwą „Komuna i Wolność”. Po wojnie, w lipcu 1944 roku, wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR) i przez kilka miesięcy był I sekretarzem Komitetu Miejskiego PPR w Zamościu.

W latach 1945-1947 pełnił stanowisko burmistrza Zamościa. Po tym czasie pracował w przedsiębiorstwach budowlanych oraz handlowych w Zamościu i Lublinie. Od 1953 roku przeszedł na rentę inwalidzką. Ostatecznie spoczął na Cmentarzu Katedralnym w Zamościu, w sektorze XIII-6-8264.

---

Oceń: Ignacy Kowalski

---