Jerzy Gaździcki

---

Życiorys

Jerzy Gaździcki przyszedł na świat w Zamościu, jako syn Jana, który był ułanem legionowym w czasie I wojny światowej, oraz Marii z d. Abraszewska, nauczycielki i aktywistki w dziedzinie oświaty. Podczas II wojny światowej, uczestniczył w powstaniu warszawskim w strukturach Grupy Bojowej Krybar Armii Krajowej.

Osiągnięcia akademickie rozpoczął, przystępując do matury w sposób niekonwencjonalny, zdając ją po pierwszej klasie liceum jako ekstern. Następnie studiował na Wydziale Geodezji i Kartografii na Politechnice Warszawskiej, a jego kariera naukowa zyskała na znaczeniu, gdy podjął pracę asystencką na III roku studiów. Z czasem uzyskał kolejno tytuły: magistra inżyniera w 1956 roku, doktora w 1961 roku oraz doktora habilitowanego w 1966 roku. W 1968 roku, po zakończeniu pracy na Politechnice, zapoczątkował rozwój zakładu w Instytucie Geodezji i Kartografii, który z czasem przekształcił się w Centrum Informatyczne Geodezji i Kartografii.

W roku 1974 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1982 roku profesora zwyczajnego. W latach 1982-1986, dzięki wyborom dokonanym przez pracowników związanych z Solidarnością, pełnił funkcję dyrektora Instytutu Geodezji Wyższej i Astronomii Geodezyjnej Politechniki Warszawskiej, jednak po pewnym czasie w wyniku sytuacji politycznej zrezygnował z tej funkcji. Następnie osiedlił się w Uniwersytecie Technicznym w Delfcie, gdzie prowadził działalność naukową aż do momentu przejścia na emeryturę, po której wrócił do Polski, pozostając aktywnym w swojej dziedzinie.

W latach 1960-1987, jego prace obejmowały szereg istotnych zadań:

• Stworzenie metod oraz algorytmów obliczeń geodezyjnych, które wspomogły komputeryzację tworzenia sieci geodezyjnych oraz realizacji projektów kartograficznych, co znacznie usprawniło projektowanie obiektów inżynierskich,
• Udział w projektowaniu i wdrażaniu komputerów geodezyjnych (GEO 2 oraz GEO 20) oraz urządzeń zdigitalizacji map (KARTOMET), które miały kluczowe znaczenie dla krajowego postępu technologicznego w geodezji i kartografii,
• Wkład w rozwój usług geodezyjnych na międzynarodowej arenie, skupiający się na projektach w Iraku oraz edukacyjnych i doradczych w innych krajach, jak Węgrzech, Bułgarii, czy Chinach,
• Wprowadzenie i nauczanie wykładów dotyczących informatyki w geodezji oraz kartografii na Politechnice Warszawskiej oraz na zagranicznych uczelniach, takich jak La Universidad del Zulia, Baghdad University oraz Tsinghua University.

W latach 1987-2002 na Uniwersytecie Technicznym w Delfcie, jego aktywność obejmowała:

• Utworzenie europejskiej sieci współpracy uniwersyteckiej EUROLIS, aktywnej w ramach programu TEMPUS, co zaowocowało wieloma konferencjami oraz warsztatami,
• Ekspertyzy i projekty modernizacji systemów katastralnych w różnych krajach, w tym w stosunkach z Unią Europejską,
• Projektowanie systemu informacji MERLIS we współpracy ze Światowym Bankiem oraz rządem tureckim, ukierunkowanego na odbudowę regionu po katastrofie naturalnej w 1999 roku.

Po przejściu na emeryturę w 2002 roku, Jerzy Gaździcki z zaangażowaniem wspierał polskie działania w zakresie infrastruktury informacji przestrzennej. Jego inicjatywy obejmowały m.in.:

• Współpracę rządową przy tworzeniu dyrektywy INSPIRE, mającej na celu ujednolicenie informacji przestrzennej w Europie,
• Prowadzenie międzyresortowej grupy roboczej oraz uczestniczenie w formułowaniu ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej,
• Przewodzenie Radzie Infrastruktury Informacji Przestrzennej, w ramach której działał zespół doradczy, mający na celu koordynację działań związanych z infrastrukturą przestrzenną w Polsce.

Jerzy Gaździcki był również prezesem Polskiego Towarzystwa Informacji Przestrzennej przez ostatnie pięćdziesiąt lat, a w latach 2003-2019 pełnił funkcję redaktora naczelnego czasopisma naukowego Roczniki Geomatyki. Wiele z jego osiągnięć zostało podsumowanych w artykule, w którym opisano półwiecze działalności Polskiego Towarzystwa informacyjnego pod jego przewodnictwem.

Otrzymał wiele prestiżowych nagród i odznaczeń, między innymi:

• Nagrodę państwową II stopnia w 1978 roku,
• Nagrodę Mistrza Techniki I stopnia w 1977 roku,
• A także Krzyż Walecznych oraz Krzyż Armii Krajowej,
• W sumie otrzymał około trzydziestu różnych nagród oraz odznaczeń za swoje zasługi.

Jego życie osobiste towarzyszyła mu żona, Teresa z d. Wysopolska, oraz dwóch synów – Marek i Paweł, którzy również realizowali swoje kariery w naukach ścisłych.

---

Oceń: Jerzy Gaździcki

---