Jerzy Stępniewski

---

Życiorys

Jerzy Stępniewski przyszedł na świat 31 grudnia 1894 roku w Zamościu. Był synem Kazimierza oraz Marii z Wysokińskich i pochodził z szlacheckiej rodziny osiedlonej w ówczesnej guberni lubelskiej. Ukończył Siergiejewską Szkołę Artylerii w Odessie, co pozwoliło mu na wcielenie do artylerii fortecznej w Kownie. Już 1 grudnia 1914 roku uzyskał mianowanie na podporucznika, z datą starszeństwa od 12 lipca 1914. Podczas I wojny światowej walczył w 10 samodzielnym dywizjonie artylerii polowej ciężkiej, zyskując awans na porucznika oraz sztabskapitana.

W trakcie wojny z bolszewikami służył w 3 pułku artylerii ciężkiej. Wykazał się męstwem na polu walki i został przedstawiony do odznaczenia Orderem Virtuti Militari. 1 czerwca 1921 roku objął służbę w pułku motorowym artylerii najcięższej w Warszawie. Następnie, 14 listopada 1921, został przydzielony do Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie, gdzie mógł zdobywać nową wiedzę jako słuchacz III kursu. W dniu 3 maja 1922 roku uzyskał weryfikację w stopniu kapitana, ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 roku oraz 297. lokatą w korpusie oficerów artylerii.

Po ukończeniu kursu i zdobyciu dyplomu oficera Sztabu Generalnego, 1 października 1923 roku przydzielono go do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. Później został przeniesiony do Oddziału I Sztabu Generalnego, a następnie do Oddziału IIIa Biura Ścisłej Rady Wojennej w Warszawie. 3 maja 1926 roku, za zasługi w służbie, prezydent RP nadał mu stopień majora ze starszeństwem z dnia 1 lipca 1925 oraz 34. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W listopadzie 1927 roku, z kadry oficerów artylerii, przeniesiono go do 28 pułku artylerii polowej w Dęblinie na stanowisko dowódcy III dywizjonu.

Po pewnym czasie, a dokładnie w listopadzie, nastąpiło jego przeniesienie do kadry oficerów artylerii i równoczesne przydzielenie do 11 Dywizji Piechoty w Stanisławowie na stanowisko szefa sztabu. We wrześniu 1930 roku związał się z Oddziałem IV Sztabu Głównego. W dniu 18 lutego 1931 roku został przeniesiony z Oddziału IV SG do Szefostwa Komunikacji Wojskowych. Na stopień podpułkownika mianowano go ze starszeństwem z dnia 19 marca 1937 roku oraz 3. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W marcu 1939 roku pełnił funkcję delegata Sztabu Głównego przy Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Warszawie.

Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku, po agresji ZSRR na Polskę, znalazł się w niewoli sowieckiej w nieznanych okolicznościach. Przebywał w obozie w Starobielsku, gdzie wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie. Jego ciało pochowano w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach, gdzie od 17 czerwca 2000 roku mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

Upamiętnienie

5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło podjął decyzję nr 439/MON, w wyniku której Jerzy Stępniewski został mianowany pośmiertnie na stopień pułkownika. Awans ten został ogłoszony 9 listopada 2007 w stolicy, podczas wyjątkowej uroczystości pod nazwą „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

W dorobku Jerzego Stępniewskiego znajduje się wiele istotnych odznaczeń, które świadczą o jego zasługach oraz zaangażowaniu w różnorodne działania na rzecz ojczyzny. Oto lista nagród, które otrzymał:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Walecznych dwukrotnie,
• Złoty Krzyż Zasługi po raz drugi,
• Złoty Krzyż Zasługi po raz pierwszy – przyznany 10 listopada 1928 roku „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”,
• Medal Zwycięstwa,
• Order Świętego Stanisława 3 stopnia z mieczami i kokardą – nadany 9 grudnia 1916 roku,
• Order Świętej Anny 4 stopnia z napisem „Za odwagę” – przyznany 30 sierpnia 1916 roku.

---

Oceń: Jerzy Stępniewski

---