Kazimierz Kuźmiński


Kazimierz Kuźmiński to postać, która zapisała się na kartach historii jako kapitan piechoty Wojska Polskiego. Urodził się on 12 grudnia 1907 roku w Zamościu, mieście znanym z bogatej historii i kultury.

Przez całe swoje życie, Kuźmiński dał się poznać jako oddany żołnierz. Jego kariera wojskowa oraz zaangażowanie w działania na rzecz ojczyzny, miały znaczący wpływ na losy nie tylko jego samego, ale i wielu innych ludzi.

Zmarł 4 stycznia 1989 roku w Ostrowie Wielkopolskim, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii polskiej armii.

Życiorys

Kazimierz Kuźmiński przyszedł na świat 12 grudnia 1907 roku w Zamościu, w rodzinie związanej z administracją. Swoje dzieciństwo spędził w Wieluniu, gdzie w 1926 roku zakończył naukę, zdając maturę. W latach 1926–1929 kształcił się w szkole oficerskiej, a po jej ukończeniu rozpoczął karierę jako oficer zawodowy w 60 Pułku Piechoty Wielkopolskiej, który miał swoją siedzibę w Ostrowie Wlkp.

W trakcie służby wojskowej piastował szereg odpowiedzialnych funkcji. Zaczynał jako dowódca plutonu, później awansował na dowódcę kompanii, następnie pełnił rolę adiutanta pułku oraz dowodził szkołą podoficerską.

W 1939 roku, podczas kampanii wrześniowej, dowodził 7 kompanią strzelecką 60 Pułku Piechoty Wielkopolskiej. Wziął udział w bitwie nad Bzurą, jednym z najważniejszych starć tego konfliktu. Niestety, 18 września 1939 roku został wzięty do niewoli przez Niemców, w której przebywał aż do wiosny 1945 roku.

Po wojnie, 23 września 1945 roku, opracował tekst relacji z przebiegu kampanii wrześniowej. W tym czasie służył w V baonie II Zgrupowania Oficerskiego, stacjonując w miejscowości Curau, w pobliżu Lubeki. Po powrocie do Polski rozpoczął pracę jako księgowy. Kazimierz Kuźmiński zmarł 4 stycznia 1989 roku w Ostrowie Wlkp., a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się w Wieluniu.

Za swoje zasługi wojenne został odznaczony Orderem Virtuti Militari oraz Krzyżem Walecznych.


Oceń: Kazimierz Kuźmiński

Średnia ocena:4.71 Liczba ocen:11