Mieczysław Wróblewski, urodzony 8 lutego 1916 roku w Zamościu, to postać, która wpisała się w historię polskiej marynarki wojennej. Zmarł 26 czerwca 2009 roku we Wrocławiu. Jako wojskowy oraz oficer Marynarki Wojennej, odgrywał kluczową rolę w obronie wybrzeży Polski podczas II wojny światowej.
W 1939 roku, w trudnych czasach konfliktu zbrojnego, Mieczysław Wróblewski był jednym z uczestników obrony Wybrzeża. Jego zaangażowanie w walkę o kraj doprowadziło do tragicznych wydarzeń, kiedy to został więźniem oflagów. Po zakończeniu wojny wrócił do służby w Marynarce Wojennej, gdzie piastował istotne stanowiska, w tym jako dowódca trałowców „Żuraw” oraz „Delfin”.
Po zakończeniu aktwności wojskowej, Mieczysław Wróblewski zajął się pracą w żegludze śródlądowej oraz pełnił rolę eksperta w Organizacji Narodów Zjednoczonych w Afryce, co świadczy o jego szerokich umiejętnościach i doświadczeniu.
Jest także autorem podręcznika pt. „Teoria prowadzenia statku”, który stanowi cenne źródło wiedzy na temat nawigacji i zasad prowadzenia jednostek pływających.
Życiorys
Ukończenie Korpusu Kadetów nr 2 w Chełmnie w 1935 roku otworzyło przed Mieczysławem Wróblewskim drzwi do kariery oficerskiej w Marynarce Wojennej. Następnie, podjął on naukę w Szkole Podchorążych Marynarki Wojennej w Toruniu, a dzień 15 października 1938 roku zapamiętał jako datę uzyskania promocji oficerskiej. Po odbyciu praktyki oraz służby w Kadrze Floty w Gdyni, od 1 marca 1939 roku był oficerem wachtowym na trałowcu „Rybitwa”. Na tym statku uczestniczył w rejsach do portów Łotwy i Estonii, które miały miejsce w przełomie lipca i sierpnia, a także w heroicznych zmaganiach obronnych w wrześniu 1939 roku.
W dniu 1 września brał udział w bitwie powietrzno-morskiej na Zatoce Gdańskiej, gdzie w trakcie walk doznał trwałego uszkodzenia słuchu. Mimo to pozostał w składzie załogi „Rybitwy” aż do jej rozbrojenia 17 września, a później walczył w obronie Helu jako żołnierz na pozycji obronnej na odcinku „Jastarnia”. Po kapitulacji, która miała miejsce 2 października, Mieczysław Wróblewski trafił do niewoli niemieckiej, gdzie przebywał w oflagach X B Nienburg, XVIII C Spittal oraz II C Woldenberg. Tam był zaangażowany w działalność konspiracyjną, m.in. uczestniczył w przemycie odbiornika radiowego, wykorzystywanego do nielegalnego nasłuchu. Udało mu się odzyskać wolność 30 stycznia 1945 roku i powrócił do Polski.
Latem tego samego roku, po weryfikacji w stopniu porucznika marynarki, powrócił do służby w Marynarce Wojennej. W 1946 roku wziął udział w misji rewindykacyjnej polskich trałowców w Travemünde. W marcu odbudował swoją rolę jako oficer wachtowy „Rybitwy”, która przywiozła go z powrotem do kraju. Do roku 1947 pełnił funkcję oficera flagowego Dowódcy MW, kontradmirała Adama Mohuczego. Po awansie do stopnia kapitana, objął dowodzenie nad trałowcem „Żuraw” oraz pełnił funkcję oficera artylerii Flotylli Trałowców. Później był dowódcą trałowca „Delfin” oraz 3. Dywizjonu Flotylli Trałowców. Od końca 1949 roku pracował jako dyrektor nauk i zastępca komendanta Szkoły Specjalistów Morskich w Ustce, jednak w dniu 18 lutego 1952 roku został zwolniony z armii podczas stalinowskich czystek, w stopniu komandora podporucznika.
W 1953 roku przeniósł się do Wrocławia, gdzie nawiązał współpracę z Zarządem Okręgowym Dróg Wodnych. Działał jako kierownik Inspektoratu Żeglugi Śródlądowej we Wrocławiu przez następne dziesięć lat. W tym czasie pełnił również funkcje głównego nawigatora w Zjednoczeniu Żeglugi Śródlądowej i Stoczni Rzecznych oraz wykładowcy w Technikum Żeglugi Śródlądowej, gdzie stworzył podręcznik „Teoria prowadzenia statku”. W latach 1980–1981 oraz 1984–1985 uczestniczył w misjach jako ekspert w dziedzinie żeglugi śródlądowej dla Komisji Gospodarczej Narodów Zjednoczonych, działając głównie w Etiopii i innych krajach afrykańskich. Działał także jako ekspert w pracach Europejskiej Komisji Gospodarczej. Był aktywnym członkiem Ligi Morskiej oraz Stowarzyszenia Marynarki Wojennej, a także uzdolnionym fotografikiem, który uwieczniał historie żeglugi śródlądowej. Jego dzieła były prezentowane zarówno w Polsce, jak i za granicą, a on sam był autorem wielu publikacji fachowych i wspomnieniowych.
Mieczysław Wróblewski został uhonorowany wieloma odznaczeniami, w tym Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Zwycięstwa i Wolności oraz Medalem „Pro Memoria”. 23 września 2004 roku został awansowany do stopnia komandora porucznika w stanie spoczynku. Zmarł w 2009 roku i znalazł swoje miejsce spoczynku na wrocławskim cmentarzu św. Wawrzyńca.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Kazimierz Kuźmiński | Henryk Gradzik | Lesław Dubaj | Marek Łapiński (funkcjonariusz) | Andrzej Pytlakowski | Józef Krzyczkowski (1901–1989) | Jerzy StępniewskiOceń: Mieczysław Wróblewski (oficer marynarki)