Tadeusz Eugeniusz Kawala, urodzony 8 kwietnia 1951 roku w Zamościu, był znanym polskim duchownym katolickim. Jego droga życiowa i zawodowa była wyjątkowo bogata w różnorodne doświadczenia oraz odznaczenia.
W ciągu swojej kariery pełnił funkcję birytualisty, co oznacza, że miał możliwość sprawowania sakramentów zarówno w obrządku łacińskim, jak i wschodnim. Był również prałatem oraz kapelanem Ojca Świętego, co świadczy o jego wysokiej pozycji w hierarchii Kościoła.
Przez wiele lat Tadeusz Kawala był proboszczem parafii pw. Przenajświętszej Trójcy w Chełmie, gdzie prowadził duszpasterstwo i dbał o rozwój wspólnoty. Dodatkowo, pełnił rolę dziekana w dekanacie Chełm–Zachód oraz był kanonikiem gremialnym kapituły chełmskiej.
Jego nagła śmierć 23 kwietnia 2009 roku w Lublinie pozostawiła głęboki ślad w sercach wielu wiernych oraz współpracowników, którzy mieli przyjemność go znać i współpracować z nim w ramach działań duszpasterskich.
Życiorys
Po zakończeniu edukacji w szkole podstawowej w 1965 roku, Tadeusz Kawala podjął dalszą naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Zamoyskiego w Zamościu. W 1969 roku z powodzeniem zdał egzamin maturalny. Następnie rozpoczął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, wybierając historię jako swój kierunek. Ukończył je w 1974 roku, uzyskując jedynie absolutorium, bowiem nie napisał pracy magisterskiej.
W 1974 roku podjął studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie na wydziale teologii KUL. Po ich zakończeniu w 1979 roku, uzyskał tytuł magistra teologii. Święcenia kapłańskie z rąk bpa Bolesława Pylaka otrzymał 17 czerwca 1979 roku, a jego pierwsza msza prymicyjna miała miejsce w rodzinnej parafii św. Michała Archanioła w Zamościu.
Po ukończeniu studiów Tadeusz Kawala był wikarym w kilku parafiach. Posiadał doświadczenie jako wikariusz w parafii Przemienienia Pańskiego w Sawinie (1979–1980), św. Stanisława Biskupa w Biskupicach Lubelskich (1980), a także św. Anny w Lubartowie (1980–1982) oraz w sanktuarium Najświętszej Maryi Panny w Krasnobrodzie (1982–1985).
W 1985 roku rozpoczął studia doktoranckie w zakresie teologii porównawczej w Instytucie Ekumenicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1985–1987). Angażował się w działania na rzecz ekumenizmu i pełnił funkcję referenta Kurii Biskupiej ds. ekumenicznych w latach 1986–1990. Regularnie uczestniczył w spotkaniach modlitewnych z przedstawicielami różnych Kościołów.
Uzyskując licencjat w 1988 roku, dobrze opanował język ukraiński oraz rosyjski, a także język cerkiewnosłowiański, co umożliwiło mu odprawianie liturgii w rycie bizantyjsko-słowiańskim. Dzięki indultowi birytualizmu, otrzymanemu od Prymasa Polski w 1985 roku, podjął pracę w unickiej parafii św. Nikity Męczennika w Kostomłotach, jedynej w Polsce parafii katolickiej obrządku bizantyjsko-słowiańskiego.
W 1990 roku, Tadeusz Kawala został proboszczem parafii św. Barbary w Turowcu, funkcję tę pełnił przez osiem lat. W 1998 roku objął stanowisko proboszcza parafii Przenajświętszej Trójcy w Chełmie, gdzie aż do 2009 roku sprawował również władzę wicedziekana oraz dziekana dekanatu Chełm–Zachód. W 2005 roku został uhonorowany tytułem prałata.
Od 2008 roku był Kanonikiem Gremialnym Kapituły Chełmskiej oraz referentem Rady Ekumenicznej przy Kurii Metropolitalnej w Lublinie. Otrzymał również Order Św. Marii Magdaleny Równej Apostołom za swoją działalność ekumeniczną oraz duszpasterską, zwłaszcza w wielowyznaniowym Chełmie. Dodatkowo, Tadeusz Kawala był znawcą sztuki oraz kolekcjonerem ikon.
Kapłan Tadeusz Kawala zmarł w onkologicznym szpitalu w Lublinie w wieku 58 lat.
Przypisy
- ks. prof. Antoni Dębiński: Był wśród nas - ks. Tadeusz Eugeniusz Kawala. lublin.gosc.pl, 23.05.2019 r. [dostęp 04.11.2019 r.]
- Akta personalne, T. 21186, Kawala Tadeusz Eugeniusz, Archiwum KUL.
- Akta personalne, 426. Tadeusz Eugeniusz Kawala, Kancelaria Kurii Metropolitarnej w Lublinie
- Życiorys kandydata, Akta personalne, T. 21186, Kawala Tadeusz Eugeniusz, Archiwum KUL
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Roman Miedwiedź | Jerzy Zamoyski | Sławomir Nowosad | Józef Drohojowski (zm. 1811) | Krzysztof GuzowskiOceń: Tadeusz Kawala