Budynek Akademii Zamojskiej

Projekt budynku jest dziełem dwóch znakomitych architektów – Jana Jaroszewicza oraz Jana Wolffa. W jego wnętrzach znalazły się nie tylko sale wykładowe, ale również stancje dla studentów, mieszkania dla profesorów, a także biblioteka oraz drukarnia, co czyniło z niego centrum naukowe swojej epoki.

W okresie od 1752 do 1765 roku budynek przeszedł znaczną przebudowę na zlecenie Jana Jakuba Zamoyskiego. Prace zostały zrealizowane według projektu Jana Andrzeja Bema, a ich efektem była zmiana stylu na późny barok oraz rokoko. W tym czasie usunięto na przykład attyki, a dach budynku zyskał formę modnego dachu mansardowego. Elewacja przybrała ciepłą jasnożółtą kolorystykę, wzbogaconą czerwonymi lizenami oraz płycinami umieszczonymi na elewacji i wokół okien.

Nie sposób pominąć również zmian, które zaszły w I połowie XIX wieku, kiedy to budynek utracił część swojego dekoracyjnego charakteru. Wówczas zdemontowano ozdobne gzymsy, portale, obramienia okienne oraz zamurowano arkady dziedzińca. Mimo tego, założenie zachowało swój pierwotny kształt, a jego wymiary pozostały niemal identyczne z oryginałem, wciąż posiadając wewnętrzny dziedziniec.

Ostatnie lata były dla budynku Akademii Zamojska niezwykle ważne, ponieważ od jesieni 2019 roku rozpoczęto prace remontowe, mające na celu przywrócenie mu jego historycznego, późnobarokowego wyglądu, co jest niezwykle istotne dla zachowania kulturowego dziedzictwa regionu.