Lucjan Józef Olszewski, który przyszedł na świat 2 czerwca 1935 roku w Zamościu, był postacią niezwykle wpływową w polskim dziennikarstwie oraz w środowisku sportowym. Jego życie zakończyło się 5 kwietnia 2020 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii polskiego boksu.
Jako dziennikarz, Olszewski poświęcił wiele lat swojego życia na promowanie sportu, a jego pasja do boksu czyniła go autorytetem w tej dziedzinie. Nie tylko komentował wydarzenia sportowe, ale również angażował się w działalność na rzecz rozwoju boksu w Polsce, co sprawiło, że stał się kluczową postacią w tej dyscyplinie.
Życiorys
Lucjan Olszewski był synem Bronisława oraz Władysławy z domu Kowalskiej. W roku 1953 zakończył edukację w I Liceum Ogólnokształcącym im. Hetmana Jana Zamoyskiego w Zamościu. Następnie, w 1958 roku, uzyskał dyplom na Wydziale Dziennikarskim Uniwersytetu Warszawskiego.
W trakcie studiów Olszewski pracował jako korespondent lubelskiego czasopisma Sztandar Ludu. Po ukończeniu nauki, rozpoczął zatrudnienie w Zarządzie Głównym Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej, pełniąc rolę kierownika Działu Propagandy i Wydawnictw. Zawodowe obowiązki łączył z aktywną działalnością w Polskim Związku Bokserskim, gdzie zyskał m.in. miano przewodniczącego Wydziału Młodzieżowego oraz kapitana związkowego.
Od lipca 1968 do marca 1972 roku, pełnił funkcję sekretarza redakcji pisma Rekreacja Fizyczna. Od listopada 1969 roku był również sekretarzem redakcji pisma Boks. Trwałą obecność w bokserskim świecie zapewnił sobie 1 lipca 1975 roku, kiedy to objął stanowisko redaktora naczelnego Boksu, które sprawował aż do 1989 roku. W latach 1980–1983 pełnił także funkcję wiceprezesa Polskiego Związku Bokserskiego, a w latach 1990–2004 był redaktorem naczelnym pisma Bokser.
Lucjan Olszewski był również znanym komentatorem w Telewizji Polskiej oraz Eurosporcie, gdzie relacjonował różne turnieje bokserskie, w tym igrzyska olimpijskie w 1980 oraz 1992 roku, a także mistrzostwa świata w latach 1978, 1982, 1987, 1989, 1995 oraz 1997.
W swoim dorobku literackim Olszewski pozostawił szereg książek, w tym Boks polski w 20-leciu PRL (1964), O złote pasy (1975), Bokserzy walczą o tytuły (1979) oraz Boks z Syrenką w herbie (1985).
W uznaniu jego zasług, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a także Złotym i Brązowym Krzyżem Zasługi w 1972 roku.
Przypisy
- Nie żyje redaktor Lucjan Olszewski. Wielki propagator boksu. wiadomosci.onet.pl. [dostęp 06.03.2020 r.]
- a b c d e f g h Bogdan Tuszyński Bardowie sportu, wyd. Fundacja Dobrej Książki, Warszawa 2009 r., s. 246
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Radosław Gil (dziennikarz) | Piotr Łuczuk | Eleonora SłobodnikowaOceń: Lucjan Olszewski